Alex Dunne wint kletsnatte F2-hoofdrace in België

In de regenachtige Ardennen wint Alexander Dunne de hoofdrace van de Formule 2. Op het legendarische en uitdagende Spa-Francorchamps pakt de Ier daarmee de leiding over in het kampioenschap, nadat hij de wisselvallige en vrij chaotische race als eerste wist te finishen.

Waar de Formule 3-hoofdrace werd afgelast door slecht weer, worden de weersomstandigheden als goed genoeg verklaard voorafgaand aan de start van de F2-hoofdrace. Na enkele opwarmronden achter de safetycar gaat de race over 23 ronden van start op het legendarische Spa-Francorchamps. Richard Verschoor moet de race vanaf een matige elfde positie starten, terwijl de top drie bestaat uit Alex Dunne (P1), Ritomo Miyata (P2) en Roman Stanek (P3).

Als de lichten van de safetycar uit zijn komt Alexander Dunne het beste van zijn plek. Zonder spray van de wagen voor hem slaat hij meteen een gaatje naar Roman Stanek, die in bocht 1 meteen Miyata passeert. Even later, in bocht 5, pakt de Japanner zijn plek weer terug. Achter hen houden de rijders het rustig, zonder veel inhaalacties of incidenten.

Kort na de start beginnen de rijders moeite te hebben met de banden. De wets slijten relatief snel, waardoor de grip vrij minimaal is. Fornaroli schiet meerdere malen wijd en valt terug naar P10, terwijl ook Richard Verschoor het lastig heeft: hij valt terug naar P12. Vooraan behoudt Alex Dunne zijn voorsprong. Bij Victor Martins gaat het een stuk slechter: de Fransman gaat meerdere malen naast de baan en krijgt maar liefst twee keer een tijdstraf van vijf seconden.

Met bakken uit de hemel

Als de regen in ronde 12 de regen weer met bakken uit de hemel komt begint de chaos. Rondom start-finish wordt de baan binnen enkele minuten enorm nat, waardoor veel rijders ervoor kiezen om nieuwe regenbanden te halen. Luke Browning laat bij het uitkomen van de pitstraat duidelijk zien hoe nat het is door van de baan te spinnen.

De kopgroep heeft vanaf ronde 12 allemaal nieuwe banden en kan gaan bouwen aan de voorsprong. Niet als het aan Oliver Goethe ligt: de Duitser moet nog een pitstop maken en rijdt daardoor vlak voor leider Dunne. Hij houdt hem gedurende de halve ronde flink op, tot ongenoegen van de Ierse rijder.

Vroegtijdig einde

Een paar ronden voor het einde van de race gaat het flink mis voor Sebastián Montoya. In zeer natte omstandigheden verliest hij de controle over zijn wagen in Eau Rouge-Radillon, waardoor hij op hoge snelheid tollend over de baan schuift. Gelukkig is er niemand in de buurt om hem te raken, waardoor hij veilig naast de baan glijdt zonder de muur te raken. Het lukt hem helaas niet om zijn wagen aan de praat te houden: zijn Prema slaat af en het betekent het einde van zijn wedstrijd. De safetycar mag de baan op.

Richard Verschoor heeft weinig te verliezen en maakt de gok door tijdens de neutralisering een pitstop te maken voor verse banden. Dat zou een goede aanpak kunnen zijn, als zijn teamgenoot Goethe geen motorpech zou krijgen. Zijn motor ploft en hij moet zijn wagen stil zetten aan het begin van Kemmel Straight. Dat stilzetten verloopt trouwens niet geheel probleemloos: door de lichte helling van de baan rolt zijn wagen langzaam weg, maar met behulp van een baksteen die een marshall hem toegooit kan hij zijn wagen tot stilstand brengen. De wagen staat echter op een zeer ongelukkig punt, waardoor er een rode vlag komt.

Er is niet genoeg tijd meer om de race te herstarten, waardoor het een vroegtijdig einde betekent van de F2-Feature Race. Alexander Dunne wint, met Arvid Lindblad en Roman Stanek achter hem. Omdat Verschoor met zijn 18e eindklassering geen punten behaalt schuift de Ier op naar de leiding van het kampioenschap, met Verschoor nog wel op de tweede positie.